Thursday, July 23, 2009

บรรยายกาศ 10 วันสุดท้าย ก่อนปิดรับใบถวายฏีกา

บรรยายกาศ 10 วันสุดท้าย ก่อนปิดรับใบถวายฏีกา

ที่อุบลมีกลุ่มเสื้อแดงอยู่ 4 กลุ่ม คือ ชักธงรบ นักรบประชาธิไตย เสรีชน แดงอุบล ส่วนโขง-ชี-มูล ผมไม่แน่ใจว่ายังเคลื่อนไหวอยู่ไหมหรือยุบรวมกันกับกลุ่มอื่นแล้ว ในเสรีชนก้อเป็นกลุ่มฝั่งอุบล และฝั่งวารินเพื่อง่ายแก่การดูแลสมาชิก ฝั่งวารินตอนนี้พี่หนุ่ม แกนของกลุ่มเสรีชนวาริน ก้อกำลังล้มหมอนนอนเสื่อด้วยโรคมะเร็งลำไส้ กำลังทำคีโมอยู่ ส่วนคดีก้อเห็นว่าเยอะเหมือนกัน ผมยังไม่ได้ไปเยี่ยมเลย ทราบว่าพี่พรพิทักษ์กับพี่รัตนาไปเยี่ยมอยู่ตลอด

กลุ่มแดงอุบลมีพี่ติ๋มเป็นแกนหลักคอยประสานกับทางส่วนกลาง พวกเราตั้งพี่เขาเป็นแกนนำของกลุ่ม (มีอะไรก้อให้เขาเข้าคุกก่อนฮ่าๆๆๆ) ส่วนผมไม่ขอมีชื่อว่าเป็นแกนนำไม่ว่ารุ่น สอง หรือ สาม ถนัดทำงานข้างนอกคุกมากกว่า ที่อุบลนี่แกนนำแต่ละคนก้อมีคดีเป็นหางว่าวเหมือนกับทุกจังหวัด แต่พี่ติ๋มนี่ยังเพราะกลุ่มเราเพิ่งเริ่มเคลื่อนไหวหลังวันสงกรานต์เลือด และมาเปิดตัววันแห่เทียน เลยยังไม่มีข้อหาอะไร ผมจะดูในเดชอุดม ทุ่งศรี น้ำขุ่น น้ายืน นาจะหลวย บุณฑริก สำโรง ประมาณนี้ ที่พิบูลเราได้คุณเปรม (คนละคนกับเปรมสี่เสานะครับ) เปรมท่านนี้มาจาก US ท่านรับผมเป็นลูก เพราะลูกท่านอายุเท่ากันกับผม คือเกิดปีเดียวกัน เดือนเดียวกัน ต่างแค่วันที่ ของผม 14 DEC 1970 ลูกของพ่อเปรม 19 DEC 1970 แต่ลูกๆท่านยังอยู่ US ครับ ที่อีสานเขาจึงมีประเพณี "ผูกเสี่ยว" คำว่า "เสี่ยว" จึงเป็นคำที่มีความหมายสูง สูงกว่าคำว่า "เพื่อน" ในภาษากลาง เพราะเพื่อน หมายถึง คนสนิท คนรู้จัก คนคุ้นเคย แต่คำว่า "เสี่ยว" นั้น มีจิตวิญญาน รวมเข้าไปด้วย เมื่อผ่านพิธีการ"ผูกเสี่ยว" ก้อเหมือนการผูกพันทางสายเลือดครับ "เสี่ยว" ความหมายเลยสูง คนไม่ทราบความเลยเอาไปล้อ "ไอ้เสี่ยว""บักเสี่ยว" คนอีสานเลยโกธรมากเวลาไปยินคำล้อพวกนี่ไงครับ

ที่เดชอุดมเคยพาพี่ติ๋มไปลุยมาครั้งหนึ่ง ตามภาพที่เคยลงใน Blog นั้นแหละครับ แต่ส่วนของผมออกเกือบทุกวัน ผมไม่ทราบว่าพี่น้องมองอีสานอย่างัยนะครับ แห้งแล้ง กันดาร ไกลปืนเที่ยง ที่พูดมากก้อถูกหมดแหละครับ แต่ผมนี่อยู่ชายแดน พื้นที่ที่อยู่ที่เกิดเป็นพื้นที่สีแดงครับ สีแดงก่อนจะมีเสื้อแดงเสียอีก สีแดงในความหมายนี่เป็นอย่างงัยต้องถามท่านอดิศร ท่านจาตุรนต์ และสหายดูนะครับ จำได้ว่าตอนเป็นเด็กนั่งเล่นอยู่ที่บ้านได้ยินเสียงปืนใหญ่ดังทุกวัน รถทหารวิ่งกันจนฝนตลบ(เมื่อก่อนในอำเภอยังเป็นลูกรัง) จะเข้าไปบางพื้นที่ลึกๆ ผมจึงไม่พาพี่ติ๋มเข้าไปเพราะเป็นคนต่างถิ่น และพูดภาษาอีสานไม่ได้ ภาษาอีสานที่อุบลเองก้อมีหลายสำเนียงในครับ บางอำเภอสำเนียงพูดจะไม่เหมือนกัน ที่อุบลนอกจากพูดอีสานแล้ว ยังมีภาษาส่วย ภาษาเขมร ภาษาจีน ภาษาญวน ภาษาอินเดีย แยกย่อยตามที่มาอีกครับ ละเอียดอ่อนนะครับ

10วันสุดท้าย ฝ่ายพี่ติ๋มเตรียมงานในส่วนที่จะไป อ.อาจสามารถ ร้อยเอ็ด ส่วนผมทำเรื่องงานลงชื่อถวายฏีกา ผมไม่ได้เจอพี่ติ๋มเลย จะคุยประสานงาน แก้ปัญหาต่างๆ ทางโทรศัพท์เท่านั้น ต่างฝ่ายต่างรับผิดชอบงานของตน เอาให้พลาดจากเป้าที่วางน้อยที่สุด เส้นทางช่วง 10 วันสุดท้าย ผมใช้เส้นทางยุทธศาสตร์เลียบชายแดน เส้นที่กองทัพตัดทางเพื่อส่งกำลังตอนสู้กับสหายเรา หากพี่น้องดูใน Google earth จะเห็นว่ามีถนนเส้นหนึ่งเลียบชายแดน ตั้งแต่เขาพระวิหาร บ้านภูมิชรอล ช่องอานม้า สามเหลี่ยมมรกต ช่องตาอู ช่องเม็ก ภูผาเทิบ จนไปถึงภูพานโน้น เมื่อก่อนบริเวณนี้เป็นป่าทึบ ยุงชุม ไข้ป่า มาลาเรีย พรากชีวิตสหาย ทหาร ตชด ไปจำนวนมาก ตอนนี้ที่นี่เป็นสวนยางพารา สวนเงาะ สวนทุเรียน ลำไย ไร่มันสำปะหลัง ไปหมดแล้ว จะเหลือเพียงเขตอุทยานแห่งชาติภูจองนายอย ให้คนรุ่นหลัง เรียนรู้ว่าป่า เมื่อก่อนเป็นอย่างงัย ทหารป่าอยู่อย่างงัย กินอย่างงัย ลำบากแค่ไหน แต่...ทำไมเขาถึงเลือกที่จะลำบาก เลือกลำบากเพราะอะไร กฏหมายขณะนั้น สื่อขณะนั้น ความแตกต่างของชนชั้น ศักดิ์ศรีความเป็นคน เศรษฐกิจบีบคั้น ถึงตรงนี้ผมจินตนาการไม่ถูกจริงๆ ว่าตอนนี้ชนชั้นสูงคิดอะไรอยู่ ถึงไม่เรียนรู้ประวัติศาสตร์ช่วงนั้น ถึงทำเป็นลืม ทำเป็นมองไม่เห็น จะตาบอด ตาฟาง หูตึง ขาดสติ เพลิดเพลินในอำนาจ หรือมั่นใจในบารมี อย่างงัยก้อเอาเถอะ แต่ไม่ควรมองข้าม ช่วงเวลานั้น แต่มองอีกด้าน ในมุมของเรา ในมุมโครงสร้างทางสังคม ในสถานการณ์ปฏิวัตเช่นตอนนี้ ผมขอเพียงเวลา ....เวลาเท่านั้นที่จะทำให้ทุกอย่างสุกงอม ผมขอแค่เวลาเท่านั้นจริงๆ พวกเราจะได้เห็นสิ่งที่พวกเราไม่อยากเห็น แต่จำเป็นต้องเห็น เมื่อสิ่งๆนั้นยุติลง พวกเราจะได้สิ่งที่เราต้องการ ที่เราเรียกร้อง ที่เราโหยหา มาแสนนาน พี่น้องครับ เหลือเพียงเวลา ขั้นตอน และ แนวทาง ผมขอย้ำ เราจะได้ในสิ่งที่ต้องการแน่ครับ พวกคนชั้นสูงผลักคุณทักษิณ เข้าไปอยู่ในใจของผู้คน อย่างไม่ตั้งใจ พวกเขาอยากทำลายคุณทักษิณทิ้ง แต่การณ์กลับเป็นตรงข้าม คนที่นี่ชอบใช้คำว่า "ได้ใจ ได้ทุกอย่าง" คำคำนี้หวนให้คิดถึงตอนเป็นนักศึกษา สาวเจ้าโปรยคำหวาน "ได้ใจ ได้ทุกอย่าง" ทำเอาหนุ่มบ้านนอกต้อง ทุ่มเท แรงกาย แรงใจ เวลา คอยเอาอก เอาใจ ยืนรอคิวที่ตู้โทรศัพท์เป็นชั่วโมงๆ เพื่อหยอดคำหวานทุกๆเย็น (ขอฟ้องพี่น้องหน่อย....ตู้แดงๆ ชอบกินเหรียญให้เสียอารมย์) เวลาจะไปซักยีนส์ ซักรองเท้าไม่มี เข้าโรงหนังต้องคอยเกาไข่ ฮ่าๆๆๆ จำได้ว่าตอนนั้นสิวเยอะด้วย ตอนนี้ไม่มีสิวแต่เริ่มไม่มีผม ฮ่าๆๆๆ คุณทักษิณแตกต่างจากนักการเมืองคนอื่นๆ ตรงที่ให้ความภาคภูมิใจ ให้เห็นคุณค่าของตนเอง ให้โอกาสคน ให้คนกล้าคิด กล้าทำ กล้าที่ฝัน และเดินตามฝัน มองคนไม่ใช้ขอทาน แต่หุ้นส่วนของสังคม เดินไปพร้อมกัน คิดด้วยกัน สร้างด้วยกัน สุขด้วยกัน และทุกๆอย่างสัมผัสได้ จับต้องได้

ช่วงนี้ฝนตกตลอดทาง ผมขับรถตู้ไป เพราะทีมงานไปช่วยกันหลายคน ห่อข้าวเหนียวไปทานเป็นกระติ๊บใหญ่ๆ ปิ้งไก่ กับแจ่วบอง กินกันบนรถ น้ำก้อถังใหญ่ถังเดียว ถังละ 10 บาท ทั้งขาไปขากลับ กินกันไม่หมด แต่ละบ้าน แต่ละจุดห่างกัน ตามภาพประกอบ เส้นทางก้อเป็นอย่างที่เห็น เข้าไปตามชุมชน ในชุมชนถนนเป็นคอนกรีตหมดแล้ว แต่ละหว่างหมู่บ้าน มีหลุม มีติดหล่ม เป็นระยะแก้ง่วง สองข้างทางเป็นเนินเขา ภูเขาบางช่วง ถ้านึกไม่ออกให้เคยขับรถไปเที่ยวปักษ์ใต้บรรยากาศจะประมาณนั้น สวนยางทึบๆ เวลาขับผ่านเอากระจกลง เย็นจนขนลุก ฝนตกใหม่จะได้กลิ่นไอดิน ไม่รู้คนเมืองกรุง หรืออยู่เมืองนอก จะนึกออกไหม ว่ากลิ่น"ไอดินเป็นอย่างัย" ตอนกลางคืนฝนตกๆ กบจะมาเล่นไฟรถบนถนน ลงจับได้เลย ไม่รู้นึกภาพออกกันหรือเปล่า จับได้ต้องรีบหักขาเลย ทิ้งขึ้นรถ สนุกครับ สนุก เหนื่อย เพลีย แต่สุขใจ อิ่มใจ กับการต้องรับของชาวบ้าน บางวันที่ออกไปฝนตกทั้งคืน บางพื้นที่ถนนขาดต้องขับอ้อม มีหลงเป็นธรรมชาติ ถนนที่หาไม่เจอใน GPS ต้องงมโข่ง กว่าจะเจอชาวบ้านให้ถามทาง บางครั้งต้องสุ่มไปเอง ไปมั่วๆ ไปแบบไม่มีอนาคต ติดหล่มนี่เป็นประจำ เวลาติดหล่มลึกๆ ดิ้นไม่ขึ้น พรรคพวก เป็นเดินไปหาจอบ หาเสียม หาคนมาช่วย ว่างๆ ก้อถ่ายภาพ ถ่ายโน่น ถ่ายนี่ มาฝากพี่น้อง ดอกหญ้า ชื่ออะไรไม่รู้ ควาย ทุ่งนา สวยๆ ถ่ายหมด

เพื่อนๆที่ตั้งโต๊ะที่หน้าร้านค้า หน้าตลาด คงอดขำ ถึงการทำงานของพวกผม แต่เพราะในตัวอำเภอ ผมทำแล้วเยอะแล้ว ส่วนรอบนอกๆ เราต้องไปอธิบายกับมวลชน พี่น้องครับยืนยันนะครับว่าที่อุบล ศักยภาพ ทรัพย์กรบุคคลของเราไม่ต่างจากอุดรเลย เสื้อแดงเยอะมากแต่ผมทำไม่ทัน ผมไม่มีประสบการณ์ ผมต้องฝึกอีกมาก ต้องเร่งสร้างคนให้ได้ ต้องขยายแนวร่วม พื้นที่มันกว้างมากๆ คนพร้อมจะเดินกับเรา คนที่ใจเต็มร้อยเยอะ แต่คนที่เป็นงานยังจำกัด ต้องฝึกเขา ตัวเราเองก้อต้องฝึก

ขอบคุณครับ

กฤตย์ กิตติพงศ์

ปล.ฝูงควายที่เดินมาผมตะโกนถามว่ารู้จัก" เ ท พ ไ ท เ ส น พ ง ษ์ "ไหม ไอ้ตัวเดินหน้า มันหันไปมองตัวที่สองครับ


ปล2.กล้องมีสองตัว ตัวเก็บภาพได้เยอะมากๆ ดันติดเรื่องเทคนิด ให้ร้านเขาดึงภาพให้อยู่ ส่วนภาพที่เห็นจากมือถือครับ











































Monday, July 13, 2009

ภาพการทำงาน ลงลายชื่อถวายฎีกาฯ อ.เดชอุดม (10ก.ค.52)

วันที่ 8 กค. วันแห่เทียนเข้าพรรษา ทีมงานของเราได้สรุป ผลงาน อุปสรรคปัญหา วิธีการหาแนวร่วม ขอบอกก่อน ณ.ตอนนี้เราไม่วิทยุชุมชนในมือเลย การสื่อสารกับพลังเงียบลำบากมาก จังหวัดนี้มี สส.หลากหลายพรรค ปชป ปลากระป๋องเน่า ก้ออยู่นี้ เพื่อแผ่นดิน ชาติไทย เพื่อไทย และพวกแอบน้ำเงิน พวกเราต่างลงความเห็นว่าเราต้องออกไปในต่างอำเภอ ผมเลยเสนอกับพี่ติ๋มว่า อยากให้ลงที่ อ.เดชอุดม เป็นจุดแรก เพราะเป็นบ้านเกิดของผม ผมคุ้นเคย พอรู้จักคน เลยนัดกันตอนเช้าวันศุกร์ที่ 10 กค.
แต่กว่าจะได้ออกเดินทางก้อ เกือบสิบโมง เพราะต่างคนต่างมีงาน กว่าจะแว๊บ ได้ ทีมของเราในวันนี้ มีสามคน คนแรกน้องโอ๋เป็นเลขาของพี่ติ๋ม ทำหน้าที่เกี่ยวกับเอกสารทั้งหมด จด บันทึก ถ่ายภาพ พูดๆๆ คนที่สองคือพี่ติ๋มเป็นหัวหน้าน้องโอ๋ พี่ติ๋มก้อทำหน้าที่เหมือนน้องโอ๋นั่นแหละ และผม ทำหน้าที่เหมือนน้อง โอ๋ กับ พี่ติ๋ม ฮ่าๆๆๆ วันนี้พาหนะคือ NISSAN NAVARA กระบะคันแกร่ง ที่พี่ติ๋มขับมารับผมที่ทำงาน เมื่อคนพร้อม รถพร้อม เครื่องไม้เครื่องมือ ก้อลุยยยยยย.....
ที่แรกที่ไปเป็นบ้านลุงเพ็ง ท่านนี้เป็นหัวหน้ากลุ่มเทียนหอม ในโครงการ OTOP เรียกว่าสร้างเนื้อสร้างตัวเพราะโครงการนี้เลยหล่ะ ในบ้านลุงมีแบบพิมพ์ ทั้งรูปหัวใจ รูปดาว วงกลม วงรี เต็มไปหมด หม้อต้มเทียน (หรือเปล่า เรียกไม่ถูก) วางอยู่เต็มหลังบ้าน เทียนที่ยังไม่ได้ทำ เป็นกระสอบเลยนะ คุณลุงคุณป้ารักท่านนายกทักษิณมากๆ ลุงบอกว่าเมื่อก่อนขายดีมาก จนแทบทำไม่ทัน รูปแบบสีสันถูกพัฒนาไปเรื่อยๆ ไม่สิ้นสุด นายยกทักษิณให้การบ้านตลอด จากฝีมือพอใช้ ท่านอบรมเทคนิคให้เป็นฝีมือดี จากฝีมือดีท่านก้อจับไปพัฒนาให้เป็นเลิศ ให้รู้จักทำบัญชี รู้จักออกแบบ พลิกแพลง สอนนั่น สอนนี่ หลับบ้าง ลืมบ้าง ตลาดก้อหาให้ เพื่อนบ้านลูกทีม ต่างคนต่างทำหน้าที่ หัวเราะ เฮฮา ตามประสา ราคาก้อกำหนดได้ดี น่าพอใจ สินค้าเลยพัฒนาไปเรื่อยๆ ตอนนี้งานยังพอมี แต่ราคาไม่ดีเลย คนที่มารับกดราคาจนไม่อยากจะทำ แต่ก้อไม่มีทางเลือกไม่ทำก้ออดตาย ไม่รู้จะขายใครเขาให้เท่านี้ก้อต้องขาย ผมไม่รู้ว่าบทความที่ผมเขียนตอนนี้ท่านนายกทักษิณจะได้เห็น ได้อ่านไหม ผมไม่รู้ แต่ถ้าท่านได้อ่าน ท่านได้เห็น ได้รับทราบความรู้สึกของคนกลุ่มหนึ่ง ผมเชื่อว่า ท่านคงมีกำลังใจ คงสุขใจ อุ่นใจวาพวกเขายังรัก ยังอาทร เป็นห่วง และคิดถึง อย่างเขาว่าเป็นญาติใช้ไหม ใช่ๆ เป็นญาติ จุดๆ นี้มีคนลงลายชื่อ 200 กว่าคน แต่ลุงเพ็งนัดผมมาเอาวันหลัง เพราะหลายคนไปทำนา(ผมเข้าไปหาเลย ไม่ได้นัด ไม่มีเบอร์โทร) ก่อนวันที่ 26 ผมถึงจะไปเอา
จุดที่สองเป็นบ้านของน้าสมศักดิ์ น้าสมศักดิ์เข้าร่วมโครงการสงครามยาเสพติด ปปส. ตอนไปถึงน้ากำลังตัดต้นกล้วยทำที่อยู่ไฟให้ลูกสะใภ้ น้าเพิ่งได้หลานสาวครับ หลายคนคงนึกไม่ออกว่าที่อยู่ไฟของคนอีสานเป็นอย่างัย วันที่ 15 ผมจะถ่ายมาให้ดู เป็นภูมิปัญญาชาวบ้านครับ ให้มดลูกเข้าอู่เร็ว ผมบรรยายไม่ถูกเหมือนกันเพราะไม่มีมดลูก ฮ่าๆๆๆ น้าสมศักดิ์โทรนัดพี่อุดร และเพื่อนๆ มาอีกสามคน ทุกคนเป็นสมาชิก ปปส.ครับ ก้อเรี่องคนเสพเป็นผู้ป่วยนั่นแหละครับ เขาได้ลูก ได้สามีคืน ให้เดาเองว่าท่านนายยกทักษิณ ถูกกระอย่างงี้คนเหล่านี้จะรู้สึกอย่างงัย จุดนี้ทั้งน้า ทั้งพี่ๆ ขอแบบฟอร์ม 1,300 รายชื่อ บอกว่าน้องๆไม่ต้องเดินให้เมื่อยตุ้ม ไม่ต้องพูดให้เสียงแหบ พี่ๆอาสา ไปพูด ไปทำแทน หายเหนื่อยเลยเรา
ออกจากตัวอำเภอเกือบบ่ายโมง ผมใช้เส้นทางเดชอุดม-บุณฑริก มาเจอกลุ่มน้องศึกษาที่ท่องเที่ยวโดยวิธีโบกรถ ขอติดรถไปลง ภูจอง-นายอย ออกมาจากตัวอำเภอ 20 กม. น้องๆ ก้อต้องลง ต่างคนต่างไป (แต่ชอบนายก คนเดียวกัน ฮ่าๆๆๆ) ผมเลี้ยวซ้ายเข้าบ้านนานวล เพื่อไปเจอลุงประพันธ์ ลุงคนนี้แดงแจ๊ซซซซ.... ไปชุมนุมเกือบทุกนัด แผนตากสิน 1 คือไปตากแดด หน้าทำเนียบ นอนให้ยุงกัด อึใส่ถุงหิ้ว แผนตากสิน 2 ไปตากฝนที่สนามหลวง แผนตากสิน 3 เอาเสื้อ-ผ้า เปียกฝน มาตาก ไปถก ไปเถียง กับเสื้อเหลืองที่ รพ. ในตัวอำเภอมาแล้ว (ลุง เขาแดง มา 20-30 ปีแล้ว) ที่นี่ทำสวนยางกันครับ และมีต้นปาล์มอายุ 3 ปี ที่ให้ผลผลิตแล้ว ชาวสวนยางกับนายกทักษิณ ไม่บอกก้อรู้ ที่นี้ขอแบบฟอร์ม 400 รายชื่อ
บ่ายสองกว่าๆไปทาน ก๋วยเตี๋ยว ที่ บ้านกลาง ตอนไปถึง พี่ วรพล นักชกเสื้อแดง ดันถูกน๊อค เซ็งๆ ผมว่าประมาทไป ประมาทไปจริงๆ หน้าจอ สุภาพบุรุพทุกท่าน หัวใจ สีแดง แม่ค้า ก้อแดง วงสนทนาวันนี้ กษิต ภิรมย์+เขาพระวิหาร ปชป.พธม. รับไปเต็ม ทานเสร็จเดินไปบ้านผู้ใหญ่ทอง อดีตผู้ใหญ่บ้าน ที่มีคุณแม่ไม่สบาย (บัตรทอง) นอนอยู่ในรูปนั่นแหละ จุดนี้รับแบบฟอร์มไป 400 รายชื่อครับ
เกือบสี่โมงมาถึงบ้านตบหูตรงนี้เขาทำถนนยังไม่เสร็จรถเลยติดหล่ม ที่หน้าบ้านลุงประสิทธิ์ ลุงช่วยหาจอบ มาขุดดิน ออกจากล้อรถ เย้อสักพักก้อเอารถขึ้นได้ ลุงประสิทธิ์มีภรรยาเป็นเบาหวานครับ เข้าทางเลย ตรงนี้ได้ 100 รายชื่อครับ
ห้าโมงกว่าผมไปบ้านลุงจวนที่บ้านโพธิ์สง่า ไปรอลุงที่บ้าน รอแล้วรอเล่า ไม่มาสักที ลูกสาวลุงเลยอาสาพาไปตามที่ทุ่งนาเลย บรรยากาศในรูปเลยครับ ทุ่งนาจริงๆ บนคันนาจริงๆ มดกัดจริงๆ และก้อคันจริงๆ ที่นี่ พื้นที่สีแดงครับ 2,000 รายชื่อ ไม่ได้ไม่กลับ เลยมืดค่ำอย่างที่เห็น
เกือบสี่ทุ่มมาทานอาหารเย็นเป็นหมูกระทะที่ร้านจริยา ในตัวอำเภอ ห้าทุ่มครึ่งโทรไปหาพี่ติ๋มกะน้องโอ๋เพิ่งถึงบ้าน......ฝันดีเพ่


ปล..ตอนหัวค่ำชาวนาเขาจะต้อนวัวควายกลับบ้าน พวกเราชาวเสื้อแดง .....วิ่งตัวใครตัวมัน...... (นึกสภาพไม่ออก ก้อให้นึกถึง การสู้วัวที่ สเปน แล้วกัน)