บรรยายกาศ 10 วันสุดท้าย ก่อนปิดรับใบถวายฏีกา

บรรยายกาศ 10 วันสุดท้าย ก่อนปิดรับใบถวายฏีกา

ที่อุบลมีกลุ่มเสื้อแดงอยู่ 4 กลุ่ม คือ ชักธงรบ นักรบประชาธิไตย เสรีชน แดงอุบล ส่วนโขง-ชี-มูล ผมไม่แน่ใจว่ายังเคลื่อนไหวอยู่ไหมหรือยุบรวมกันกับกลุ่มอื่นแล้ว ในเสรีชนก้อเป็นกลุ่มฝั่งอุบล และฝั่งวารินเพื่อง่ายแก่การดูแลสมาชิก ฝั่งวารินตอนนี้พี่หนุ่ม แกนของกลุ่มเสรีชนวาริน ก้อกำลังล้มหมอนนอนเสื่อด้วยโรคมะเร็งลำไส้ กำลังทำคีโมอยู่ ส่วนคดีก้อเห็นว่าเยอะเหมือนกัน ผมยังไม่ได้ไปเยี่ยมเลย ทราบว่าพี่พรพิทักษ์กับพี่รัตนาไปเยี่ยมอยู่ตลอด

กลุ่มแดงอุบลมีพี่ติ๋มเป็นแกนหลักคอยประสานกับทางส่วนกลาง พวกเราตั้งพี่เขาเป็นแกนนำของกลุ่ม (มีอะไรก้อให้เขาเข้าคุกก่อนฮ่าๆๆๆ) ส่วนผมไม่ขอมีชื่อว่าเป็นแกนนำไม่ว่ารุ่น สอง หรือ สาม ถนัดทำงานข้างนอกคุกมากกว่า ที่อุบลนี่แกนนำแต่ละคนก้อมีคดีเป็นหางว่าวเหมือนกับทุกจังหวัด แต่พี่ติ๋มนี่ยังเพราะกลุ่มเราเพิ่งเริ่มเคลื่อนไหวหลังวันสงกรานต์เลือด และมาเปิดตัววันแห่เทียน เลยยังไม่มีข้อหาอะไร ผมจะดูในเดชอุดม ทุ่งศรี น้ำขุ่น น้ายืน นาจะหลวย บุณฑริก สำโรง ประมาณนี้ ที่พิบูลเราได้คุณเปรม (คนละคนกับเปรมสี่เสานะครับ) เปรมท่านนี้มาจาก US ท่านรับผมเป็นลูก เพราะลูกท่านอายุเท่ากันกับผม คือเกิดปีเดียวกัน เดือนเดียวกัน ต่างแค่วันที่ ของผม 14 DEC 1970 ลูกของพ่อเปรม 19 DEC 1970 แต่ลูกๆท่านยังอยู่ US ครับ ที่อีสานเขาจึงมีประเพณี "ผูกเสี่ยว" คำว่า "เสี่ยว" จึงเป็นคำที่มีความหมายสูง สูงกว่าคำว่า "เพื่อน" ในภาษากลาง เพราะเพื่อน หมายถึง คนสนิท คนรู้จัก คนคุ้นเคย แต่คำว่า "เสี่ยว" นั้น มีจิตวิญญาน รวมเข้าไปด้วย เมื่อผ่านพิธีการ"ผูกเสี่ยว" ก้อเหมือนการผูกพันทางสายเลือดครับ "เสี่ยว" ความหมายเลยสูง คนไม่ทราบความเลยเอาไปล้อ "ไอ้เสี่ยว""บักเสี่ยว" คนอีสานเลยโกธรมากเวลาไปยินคำล้อพวกนี่ไงครับ

ที่เดชอุดมเคยพาพี่ติ๋มไปลุยมาครั้งหนึ่ง ตามภาพที่เคยลงใน Blog นั้นแหละครับ แต่ส่วนของผมออกเกือบทุกวัน ผมไม่ทราบว่าพี่น้องมองอีสานอย่างัยนะครับ แห้งแล้ง กันดาร ไกลปืนเที่ยง ที่พูดมากก้อถูกหมดแหละครับ แต่ผมนี่อยู่ชายแดน พื้นที่ที่อยู่ที่เกิดเป็นพื้นที่สีแดงครับ สีแดงก่อนจะมีเสื้อแดงเสียอีก สีแดงในความหมายนี่เป็นอย่างงัยต้องถามท่านอดิศร ท่านจาตุรนต์ และสหายดูนะครับ จำได้ว่าตอนเป็นเด็กนั่งเล่นอยู่ที่บ้านได้ยินเสียงปืนใหญ่ดังทุกวัน รถทหารวิ่งกันจนฝนตลบ(เมื่อก่อนในอำเภอยังเป็นลูกรัง) จะเข้าไปบางพื้นที่ลึกๆ ผมจึงไม่พาพี่ติ๋มเข้าไปเพราะเป็นคนต่างถิ่น และพูดภาษาอีสานไม่ได้ ภาษาอีสานที่อุบลเองก้อมีหลายสำเนียงในครับ บางอำเภอสำเนียงพูดจะไม่เหมือนกัน ที่อุบลนอกจากพูดอีสานแล้ว ยังมีภาษาส่วย ภาษาเขมร ภาษาจีน ภาษาญวน ภาษาอินเดีย แยกย่อยตามที่มาอีกครับ ละเอียดอ่อนนะครับ

10วันสุดท้าย ฝ่ายพี่ติ๋มเตรียมงานในส่วนที่จะไป อ.อาจสามารถ ร้อยเอ็ด ส่วนผมทำเรื่องงานลงชื่อถวายฏีกา ผมไม่ได้เจอพี่ติ๋มเลย จะคุยประสานงาน แก้ปัญหาต่างๆ ทางโทรศัพท์เท่านั้น ต่างฝ่ายต่างรับผิดชอบงานของตน เอาให้พลาดจากเป้าที่วางน้อยที่สุด เส้นทางช่วง 10 วันสุดท้าย ผมใช้เส้นทางยุทธศาสตร์เลียบชายแดน เส้นที่กองทัพตัดทางเพื่อส่งกำลังตอนสู้กับสหายเรา หากพี่น้องดูใน Google earth จะเห็นว่ามีถนนเส้นหนึ่งเลียบชายแดน ตั้งแต่เขาพระวิหาร บ้านภูมิชรอล ช่องอานม้า สามเหลี่ยมมรกต ช่องตาอู ช่องเม็ก ภูผาเทิบ จนไปถึงภูพานโน้น เมื่อก่อนบริเวณนี้เป็นป่าทึบ ยุงชุม ไข้ป่า มาลาเรีย พรากชีวิตสหาย ทหาร ตชด ไปจำนวนมาก ตอนนี้ที่นี่เป็นสวนยางพารา สวนเงาะ สวนทุเรียน ลำไย ไร่มันสำปะหลัง ไปหมดแล้ว จะเหลือเพียงเขตอุทยานแห่งชาติภูจองนายอย ให้คนรุ่นหลัง เรียนรู้ว่าป่า เมื่อก่อนเป็นอย่างงัย ทหารป่าอยู่อย่างงัย กินอย่างงัย ลำบากแค่ไหน แต่...ทำไมเขาถึงเลือกที่จะลำบาก เลือกลำบากเพราะอะไร กฏหมายขณะนั้น สื่อขณะนั้น ความแตกต่างของชนชั้น ศักดิ์ศรีความเป็นคน เศรษฐกิจบีบคั้น ถึงตรงนี้ผมจินตนาการไม่ถูกจริงๆ ว่าตอนนี้ชนชั้นสูงคิดอะไรอยู่ ถึงไม่เรียนรู้ประวัติศาสตร์ช่วงนั้น ถึงทำเป็นลืม ทำเป็นมองไม่เห็น จะตาบอด ตาฟาง หูตึง ขาดสติ เพลิดเพลินในอำนาจ หรือมั่นใจในบารมี อย่างงัยก้อเอาเถอะ แต่ไม่ควรมองข้าม ช่วงเวลานั้น แต่มองอีกด้าน ในมุมของเรา ในมุมโครงสร้างทางสังคม ในสถานการณ์ปฏิวัตเช่นตอนนี้ ผมขอเพียงเวลา ....เวลาเท่านั้นที่จะทำให้ทุกอย่างสุกงอม ผมขอแค่เวลาเท่านั้นจริงๆ พวกเราจะได้เห็นสิ่งที่พวกเราไม่อยากเห็น แต่จำเป็นต้องเห็น เมื่อสิ่งๆนั้นยุติลง พวกเราจะได้สิ่งที่เราต้องการ ที่เราเรียกร้อง ที่เราโหยหา มาแสนนาน พี่น้องครับ เหลือเพียงเวลา ขั้นตอน และ แนวทาง ผมขอย้ำ เราจะได้ในสิ่งที่ต้องการแน่ครับ พวกคนชั้นสูงผลักคุณทักษิณ เข้าไปอยู่ในใจของผู้คน อย่างไม่ตั้งใจ พวกเขาอยากทำลายคุณทักษิณทิ้ง แต่การณ์กลับเป็นตรงข้าม คนที่นี่ชอบใช้คำว่า "ได้ใจ ได้ทุกอย่าง" คำคำนี้หวนให้คิดถึงตอนเป็นนักศึกษา สาวเจ้าโปรยคำหวาน "ได้ใจ ได้ทุกอย่าง" ทำเอาหนุ่มบ้านนอกต้อง ทุ่มเท แรงกาย แรงใจ เวลา คอยเอาอก เอาใจ ยืนรอคิวที่ตู้โทรศัพท์เป็นชั่วโมงๆ เพื่อหยอดคำหวานทุกๆเย็น (ขอฟ้องพี่น้องหน่อย....ตู้แดงๆ ชอบกินเหรียญให้เสียอารมย์) เวลาจะไปซักยีนส์ ซักรองเท้าไม่มี เข้าโรงหนังต้องคอยเกาไข่ ฮ่าๆๆๆ จำได้ว่าตอนนั้นสิวเยอะด้วย ตอนนี้ไม่มีสิวแต่เริ่มไม่มีผม ฮ่าๆๆๆ คุณทักษิณแตกต่างจากนักการเมืองคนอื่นๆ ตรงที่ให้ความภาคภูมิใจ ให้เห็นคุณค่าของตนเอง ให้โอกาสคน ให้คนกล้าคิด กล้าทำ กล้าที่ฝัน และเดินตามฝัน มองคนไม่ใช้ขอทาน แต่หุ้นส่วนของสังคม เดินไปพร้อมกัน คิดด้วยกัน สร้างด้วยกัน สุขด้วยกัน และทุกๆอย่างสัมผัสได้ จับต้องได้

ช่วงนี้ฝนตกตลอดทาง ผมขับรถตู้ไป เพราะทีมงานไปช่วยกันหลายคน ห่อข้าวเหนียวไปทานเป็นกระติ๊บใหญ่ๆ ปิ้งไก่ กับแจ่วบอง กินกันบนรถ น้ำก้อถังใหญ่ถังเดียว ถังละ 10 บาท ทั้งขาไปขากลับ กินกันไม่หมด แต่ละบ้าน แต่ละจุดห่างกัน ตามภาพประกอบ เส้นทางก้อเป็นอย่างที่เห็น เข้าไปตามชุมชน ในชุมชนถนนเป็นคอนกรีตหมดแล้ว แต่ละหว่างหมู่บ้าน มีหลุม มีติดหล่ม เป็นระยะแก้ง่วง สองข้างทางเป็นเนินเขา ภูเขาบางช่วง ถ้านึกไม่ออกให้เคยขับรถไปเที่ยวปักษ์ใต้บรรยากาศจะประมาณนั้น สวนยางทึบๆ เวลาขับผ่านเอากระจกลง เย็นจนขนลุก ฝนตกใหม่จะได้กลิ่นไอดิน ไม่รู้คนเมืองกรุง หรืออยู่เมืองนอก จะนึกออกไหม ว่ากลิ่น"ไอดินเป็นอย่างัย" ตอนกลางคืนฝนตกๆ กบจะมาเล่นไฟรถบนถนน ลงจับได้เลย ไม่รู้นึกภาพออกกันหรือเปล่า จับได้ต้องรีบหักขาเลย ทิ้งขึ้นรถ สนุกครับ สนุก เหนื่อย เพลีย แต่สุขใจ อิ่มใจ กับการต้องรับของชาวบ้าน บางวันที่ออกไปฝนตกทั้งคืน บางพื้นที่ถนนขาดต้องขับอ้อม มีหลงเป็นธรรมชาติ ถนนที่หาไม่เจอใน GPS ต้องงมโข่ง กว่าจะเจอชาวบ้านให้ถามทาง บางครั้งต้องสุ่มไปเอง ไปมั่วๆ ไปแบบไม่มีอนาคต ติดหล่มนี่เป็นประจำ เวลาติดหล่มลึกๆ ดิ้นไม่ขึ้น พรรคพวก เป็นเดินไปหาจอบ หาเสียม หาคนมาช่วย ว่างๆ ก้อถ่ายภาพ ถ่ายโน่น ถ่ายนี่ มาฝากพี่น้อง ดอกหญ้า ชื่ออะไรไม่รู้ ควาย ทุ่งนา สวยๆ ถ่ายหมด

เพื่อนๆที่ตั้งโต๊ะที่หน้าร้านค้า หน้าตลาด คงอดขำ ถึงการทำงานของพวกผม แต่เพราะในตัวอำเภอ ผมทำแล้วเยอะแล้ว ส่วนรอบนอกๆ เราต้องไปอธิบายกับมวลชน พี่น้องครับยืนยันนะครับว่าที่อุบล ศักยภาพ ทรัพย์กรบุคคลของเราไม่ต่างจากอุดรเลย เสื้อแดงเยอะมากแต่ผมทำไม่ทัน ผมไม่มีประสบการณ์ ผมต้องฝึกอีกมาก ต้องเร่งสร้างคนให้ได้ ต้องขยายแนวร่วม พื้นที่มันกว้างมากๆ คนพร้อมจะเดินกับเรา คนที่ใจเต็มร้อยเยอะ แต่คนที่เป็นงานยังจำกัด ต้องฝึกเขา ตัวเราเองก้อต้องฝึก

ขอบคุณครับ

กฤตย์ กิตติพงศ์

ปล.ฝูงควายที่เดินมาผมตะโกนถามว่ารู้จัก" เ ท พ ไ ท เ ส น พ ง ษ์ "ไหม ไอ้ตัวเดินหน้า มันหันไปมองตัวที่สองครับ


ปล2.กล้องมีสองตัว ตัวเก็บภาพได้เยอะมากๆ ดันติดเรื่องเทคนิด ให้ร้านเขาดึงภาพให้อยู่ ส่วนภาพที่เห็นจากมือถือครับ