สองความรู้สึก

วันนี้ผมมีโอกาสแอบลุ้นการชกของคุณสมจิตร กะ คุณมนัส ผมมองว่าการเป็นนักกีฬาทีมชาติ การที่มีธงชาติติดบนหน้าอก

เป็นการแบกความหวังของคนทั้งชาติ เป็นภาระกิจที่ใหญ่ยิ่ง นักกีฬาจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะให้รับชัยชนะ ในคู่ของ
คุณสมจิตรนี่ได้เห็นนักชกของอิตาลี (จำชื่อไม่ได้) ได้เข้ามาแสดงความยินดี และชูมือเสมือนยอมรับในฝีมือ ของคุณสม

จิตรหลังจากการชกสิ้นสุด ทั้งทีมโค้ชของอิตาลีเองก้อเช่นกัน เห็นแล้วรู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลายและกก็อดชื่นชมในน้ำใจนัก

กีฬาของทีมมวยอิตาลีทีมนี้ไม่ได้ แน่นนอนผมชื่นชมในหัวจิตหัวใจของคุณสมจิตรในความพยายามจนมาถึงวันนี้ ความรู้สึก

หลังจากชมมวยในคู่นี้จึงเป็นความรู้สึกปิติ เต็มล้น ถึงชัยชนะที่แท้จริงของนักกีฬา แต่กลับรู้สึกผิดหวังอย่างมากเมื่อลุ้นมาก

ชกในคู่ถัดมาเมื่อคุณมนัสขึ้นชกกับนักมวยคิวบา เพราะเมื่อนักมวยคิวบาตกเป็นรองคุณมนัส กลับเอาหัวกระแทกคุณมนัส

จนหน้าหงาย ลงไปนนอนให้กรรมการนับ เห็นแล้วหดหู่ในสปิริตของนักชกรายนี้เสียเหลือเกิน...... ยังดีที่คุณมนัสคว้าชัย

ชนะมาได้ แต่ถ้าชัยชนะตกเป็นของคิวบา ผมอยากถามเหลือเกินว่า.."ชัยชนะ" คืออะไร......